![تعریف بازآفرینی]()
بازآفرینی شهری یک بینش جامع، یکپارچه و عملیاتی است که به حل نهایی مشکلات شهری منتهی می شود و در پی این است که با ایجاد تغییرات مثبت و پایدار، مسبب بهبودی شرایط فیزیکی، اجتماعی، اقتصادی و محیطی شهر شود.
بازآفرینی شهری به مفهوم احیا، تجدید حیات و نوزایی شهری و به عبارتی دوباره زنده شدن شهر است و نشان می دهد که بدون حضور و مشارکت گسترده مردم در امر بهسازی و نوسازی شهری، امکان موفقیت و تحقق اهداف برنامه های بازآفرینی غیرممکن می باشد.
رویکرد بازآفرینی پایدار شهری یکی از جدید ترین رویکردهای پذیرفته شده جهانی در مواجه با بافتهای فرسوده شهری است.
بازآفرینی حفظ و زنده كردن هویت تاریخی است. یعنی بازآفرینی به تاریخ، به زندگی و خاطرات جمعی مردم ربط وسیعی دارد. بایستی در صورتی كه المان های تاریخی وجود دارد، حفظ شود و اگر از بین رفته است بازآفرینی گردد. این امر چنین مناطقی را قابل سكونت می كند. البته قابل سكونت فقط به معنای آب و گاز نیست، بلكه هویت، روابط همسایگی، خوانایی، ایمن بودن، سرمایه اجتماعی ساكنان و... را نیز شامل می شود.
با توجه به تجربه دنیا و همچنین تجربه اجرای پروژه های مختلف در ایران، بازآفرینی بدون همراهی و حضور مردم عملاً به نتیجه مورد نظر منجر نمی شود. برای آنكه هدف نهایی بازگرداندن حیات به این عرصه های كمسو و كم رونق شهری است و مردم بهره بردار نهایی و اصلی هستند بنابر این باید در قدم اول همراهی و مشاركت مردم و نخبگان محلی در این مجموعه ها وجود داشته باشد.
همچنین بایستی در كنار سازمان های مسئول باید شهروندان مقیم یا بهره بردار و سمن ها باید حضور داشته باشند. یعنی بازآفرینی با سه ركن سازمان ها، سمن ها و جامعه محلی و بخش خصوصی قابل اجرا است. یعنی علاوه بر سازمان ها و مشاركت مردمی و سمن ها به دلیل بالا بودن هزینه های بازآفرینی بدون همراهی بخش خصوصی فعال و مسئول ممكن است هزینه های زیادی به شهروندان تحمیل شود و لذا نیازمند حضور بخش خصوصی هستیم. البته مشاركت مسئولانه بخش خصوصی نه مشاركت منفعت طلبانه می تواند به خلق محیط های شهری قابل سكونت و مورد قبول و اقبال شهروندان كمك شایان توجهی كند.